قوانین پرواز در ترمالینگ
قوانین پرواز در ترمالینگ از جمله قوانین بسیار مهم در مسابقات مسافت که بین خلبانان حرفه ای انجام میگیرد و همچنین در روز های ترمیک خلبانان مبتدی نیز باید این قوانین را به کار بگیرن
قوانین پرواز در ترمالینگ از جمله قوانین بسیار مهم در مسابقات مسافت که بین خلبانان حرفه ای انجام میگیرد و همچنین در روز های ترمیک خلبانان مبتدی نیز باید این قوانین را به کار بگیرن
قوانین پرواز پاراگلایدر در هنگام فرود
قوانین پرواز پاراگلایدر که در این سایت به آنها اشاره میکنم از جمله مواردی است که باید در ایران رعایت شود ،در سایت های محلی قوانین محلی بر قوانین بین المللی و کشوری ارجعیت دارند .احترام لازم الاجرنیست و جهت همبستگی و دوستی ضروریست
یا به عبارت دیگر Axis خطی است فرضی که حرکت حول آن انجام می شود .
Longitudinal Axis محور طولی وسیله پروازی است و به فرض اگر میله ای از طول وسیله پروازی عبور دهید ، بال یک سمت بالا و بال سمت دیگر پایین می آید که در اصطلاح هوانوردی حرکت حول این محور ROLL (رول ) نامیده می شود .
Lateral Axis محور عرضی وسیله پروازی است و به فرض اگر میله ای از عرض وسیله پروازی عبور دهید ، دماغه یا Leading Edge ( لبه حمله ) بالا و پایین می شود که در اصطلاح هوانوردی حرکت حول این محور PITCH (پیچ) نامیده می شود .
Vertical Axis / Normal Axis محور عمودی وسیله پروازی است و به فرض اگر میله ای به صورت عمودی از وسیله پروازی عبور دهید ، بال یک سمت جلو و بال سمت دیگر عقب می رود که در اصطلاح هوانوردی حرکت حول این محور YAW (یو) نامیده می شود .
رسم Axis بر روی هواپیما
رسم Axis بر روی ایرفویل
رسم Axis در پرواز پاراگلایدر
CG به معنای مرکز ثقل است و در پاراگلایدر چند سانتیمتر بالاتر از سر خلبان قرار دارد
مرکز ثقل(CG ) و مرکز فشار (CP) در یک راستا هستند .
C.P در یک سوم جلوی بال یا همان Leading Edge ( لبه حمله ) قرار دارد و گشتاور نیروها در این نقطه صفر است
عاملی که باعث پیشروی بال می شود و دقیقاً در نقطه (C.P ) قرار دارد به نام Pitch Momentom معروف است که بسیار نا محسوس می باشد .
بنابراین Ground Effect در هنگام برخواست وسیله پروازی یک اثر کمک کننده و در هنگام نشستن وسیله پروازی یک اثر مزاحم به حساب می آید .
گاهاً برای شما به عنوان یک خلبان پاراگلایدر پیش آمده است که در محل تیکاف به مدت یک یا دو ثانیه از زمین جدا شدید اما دوباره به سمت پایین آمده اید و مجبور به دویدن دوباره شده باشید و یا در هنگام لندینگ برک ها را کامل کشیده اید اما مسافتی را مماس با زمین طی میکنید و در نهایت فرود می آیید در واقع همان Ground Effect است .
در اثر نزدیک شدن یک وسیله پروازی ( Airfoil ) به سطح زمین Vortex هایی که در Wing Tip ها به سطح زمین برخورد کرده بخش اعظم Vortex ها شکسته می شود و از بین می رود در نتیجه بخاطر کاهش Total Drag باعث افزایش Air Speed خواهید بود .
نکته : خلبان پاراگلایدر باید هنگام فرود آمدن در باد پشت برک ها کاملاً بالا باشد و در حالت Trim Speed پرواز کند تا در لحظه آخر یهو برک ها را بگیرد .
خلبان پاراگلایدر در ارتفاع 2 یا 3 متری یکم برک می گیرد تا چک کند پاراگلایدر چقدر ارتفاع کم می کند و نرخ نزول را بسنجد سپس برک را پس میدهد .
سپس خلبان در ارتفاع 90سانتیمتری برک ها را میگیرد تا موازی با زمین پرواز کند و در نهایت کامل لند می کند .
توده هوا یا همان Air Mass در واقع با این صورت تعریف می شود
حجم بسیار بزرگی از هوا که دارای خصوصیات فیزیک یکسانی باشد از جمله فشار ، رطوبت و دما را توده هوا گویند
وسعت آن می تواند تا 1000 کیلومتر باشد .
کسب خصوصیات زمین زیر خود ( جایی که تشکیل شده قطبی باشد یا استوایی )
خصوصیاتی مانند دما (سرما ) ، رطوبت ، فشار زیاد (دانسیته )
نیروی کوریولیس باعث انحراف توده هوا و آب ها می شود و در سرعتشان تاثیری ندارد .
نیروی کوریولیس نیرویی است استنتاجی ، که باعث راستگردی توده هوا در نیمکره شمالی و چپگردی توده هوا در نیمکره جنوبی می گردد.
یعنی حرکت توده هوا در نیمکره شمالی از غرب به سمت شرق است
حرکت توده هوا در نیمکره جنوبی از شرق به سمت غرب است
و در استوا حرکت توده هوا برابر سرعت خطی زمین است .
نیروی کریولیس باعث می شود خروجی آب داخل سینک در نیمکره شمالی راستگرد ، در استوا بدون چرخش و در نیمکره جنوبی چپگرد باشد .
به همین نسبت کلاس بال پاراگلایدرکه بالاتر می رود Adverse Yaw کمتر می شود .
Adverse Yaw یا همان تاخیر در گردش بیشتر زمانی اتفاق می افتد که قرار است خلبان از یک سمت چرخش داشته باشد .
هنگامی که خلبان پاراگلایدر شروع به گردش مثلاً از سمت راست میکند و برک (Break) سمت راست را میکشد، پس تغییراتی که در نیروی Lift و Drag بال سمت راست ایجاد شده باعث می شود تغییراتی هم در A.O.A بال سمت راست بوجود بیاید .
به محض گرفتن برک(Break )راست بال پاراگلایدر A.O.A سمت راست افزایش می یابد پس Lift سمت راست افزایش می یابد ، Adverse Yaw رخ می دهد، ولی در لحظه بعد که برک ( Break ) بیشتر گرفته میشود نیروی Drag زیاد میشود و بر نیروی Lift غلبه میکند و Adverse Yaw برطرف میشود .
برای کم کردن Adverse Yaw خلبان باید برای گردش ابتدا برک (Break) مخالف جهت چرخش را کاملاً بالا بگیرد (اصطلاحاً : پس بدهد ) و سپس برک موافق گرفته شود .
چتر کمکی برای مواقع اضطراری مورد استفاده خلبانان قرار می گیرد .
چتر کمکی ،یا همان چتر نجات چتر دومی است که در هارنس مجموعه پروازی خلبانان پاراگلایدر قرار دارد .
چتر کمکی داخل Air Bag هارنس جای می گیرد .
چتر کمکی به وسیله دستگیره از هارنس بیرون است تا در مواقع اضطراری خلبان با کشیدن و رها کردن دستگیره در هوا چتر کمکی یا همان چتر دوم را فعال می کند .
دستگیره چتر کمکی در سمت راست هارنس قرار دارد .
چتر کمی در وزن های مختلف برای خلبانان سبک وزن و سنگین وزن طراحی و ساخته شده است .
شعارخلبان : چتر کمکی من ، دوست من .
خلبان پاراگلایدر در دوره siv و انجام مانور آکروباسی بر روی آب ، کشیدن چتر کمکی را شبیه سازی می کند و در صورتی که در حین مانور خطایی انجام دهد بی درنگ چتر کمکی خود را می کشد و وارد آب می شود .
خلبانان پاراگلایدر هر 6 ماه یکبار چتر کمکی خود را در اختیار استاد کوهی می گذارند تا استاد مهدی کوهی چتر کمکی را اصطلاحاٌ ری پک کند
ری پک کردن چتر کمکی بسیار بسیار مهم است و نباید این امر مهم را با در اختیار نهادن چتر کمکی نزد افراد بیسواد در این عرصه شوخی فرض کرد
خلبانان پاراگلایدر باید چتر کمکی خود را بعد از 12 بار ری پک کردن و یا 6 سال از تاریخ ساخت ،چتر کمکی جدید به استاد مهدی کوهی سفارش دهند .
شاید در تمام سالهایی که خلبان پرواز می کند نیاز نشود از چتر کمکی استفاده کند ، اما باید همیشه چتر کمکی به روز و ری پک شده همراه داشته باشد .
Parachute Landing Fall مخفف PLF است و به معنی فرود آمدن با چتر کمکی است .
زمانی که خلبان پاراگلایدر چتر کمکی میکشد ، اگر با پای راست فرود آید بخاطر اینکه کمک کند نیرو به صورت مستقیم به بدن شخص وارد نشود باید بلافاصله بعد از فرود با پای راست به حالت چرخش با کتف چپ و بعد یک گردش انجام دهد و از روی زمین بلند شود .
منا
Traffic Patternدر زبان فارسی به معنی الگوی رفت و آمد است.
Traffic Pattern اساساً به خاطر جلوگیری از حوادث احتمالی و سردرگمی دیگر خلبانان در مرحله فاینال پایه گذاری شده است .
استفاده از یکی ازچهار Traffic Patternها در مرحله Approach Landing برای خلبانان توصیه می شود.
خلبان جهت باد را در هنگام رسیدن به منطقه لند با توجه به اعلائم وعوارض زمینی مانند باد نما ، گرد و خاک حاصل از حرکت خودرو ها ، دود کارخانجات ، دود حاصل از آتش ، برگ درختان و نهر آب تشخیص میدهد .
خلبان پس از تشخیص جهت باد در منطقه Approach Landing آماده میشود لندینگ را انجام دهد ، اصطلاحاً از محدود mit field (محدود لندینگ ) به ترافیک منطقه وارد می شود .
خلبان پاراگلایدر ازmit field وارد می شود و تا انتهای محل لند را می بیند که مرحله Down Wind Leg را طی می کند در واقع پشت به منطقه لندینگ است بعد وارد Base Leg می شود که پاراگلایدر پهلو به باد قرار دارد و در نهایت وارد مرحله Final Leg می شود . و این Traffic Pattern اصطلاحاً بهTraffic Pattern U معروف است.
نکته :PTU در بعضی کتاب ها ازجمله کتاب The Art Of Paragliding ممکن است به شکل DBF نیز مشاهده کنید مخفف (Down Wind , Base , Final ) است.
در نتیجه درTraffic Pattern U عموماً برنامه ریزی ارتفاع بسیار دقیق و منظم است در واقع انتخاب PTU به ارتفاع مناسب بستگی دارد .
Leg : یک اصلاح پروازی است که در واقع از یک نقطه تا نقطه دیگر را Leg می نامند .
(Traffic Pattern S ( PTS
زمانی که خلبان از mit field به ترافیک منطقه وارد می شود و Traffic Pattern U یا Traffic Pattern 8 استفاده می کند در مرحله Final متوجه می شود که مقداری ارتفاع باقی مانده که باید هدر دهد از (Traffic Pattern S (PTS استفاده می کند .
در Traffic Pattern S پاراگلایدر کم کم به سمت جلو حرکت می کند تا در باند فرود ، فرود بیاید نه خارج از آن .
زمانی که پاراگلایدر وارد Base Leg می شود و ارتفاع خیلی زیاد باشد خلبان ,پاراگلایدر را 45 درجه پشت خط Base میبرد و شروع به (8) eight زدن می کند پس خلبان در Base Leg شروع به گردش های 270 درجه می کند (45 درجه پشت خط Base Leg بعد 180 درجه به سمت جلو و 45 درجه جلو خط Base Leg )
گردش های 270 درجه ای یعنی خلبان به هیچ عنوان درجن کند گردش های 270 درجهت خط از آن هنوز مقداری ارتفاع دارد که باید حدر دهدپشت به باند نمی شود و دائم لند را می بیند و در تمام مراحل بقل به باند حرکت می کند .
دلیل اینکه خلبان در مرحله Base Leg نباید گردش های 360 درجه بزند این است که ممکن است باد منطقه زیاد شود و در هنگام پشت به باد از باند فرود فاصله بگیرد به محل لند نرسد .
در نتیجه Base Leg بسته به بادی که در منطقه می وزد جلو و یا عقب میرود به همین خاطر ( PT8 ) را در مرحله Base Leg اجرا می کنند.
گاهی بنا به شرایط جوی ممکن است وقتی خلبان به Approach Landing رسید با ارتفاع بسیار کمی مواجه شود پس به Down Wind Leg نمیرسد که بخواهد مرحله Traffic Pattern را آغاز کند پس در این نوع از الگوی ترافیکی Down Wind حذف می شود و خلبان بلافاصله وارد Base Leg و از Base Leg وارد Final Leg می شود
نکته : در Traffic Pattern طول باند ارجهیت دارد به جهت باد
نکته : در پاراگلایدر خلبان باید همیشه یک محل لند دیگر برای لند اضطراری در نظر داشته باشد
باد در زبان ساده حرکت و جابجایی افقی هوا را گویند
اما باد از نظر علمی حاصل گرادیان فشار است یعنی باد حاصل اختلاف فشار دو محیط کم فشار و پرفشار است.
بین دو فشار کم زور و پر زور و جریان هایی که در جو حاکم است یا پر فشار است یا کم فشار است که دائماً همدیگر را هُل می دهند و حرکت عمومی جو را بوجود می آورند.
یک اتاق را در نظر بگیرید جریان کم فشار و پرفشار بوجود می آید، جایی که بخاری وجود دارد هوا را گرم می کند و به سمت بالا می فرستد، کم فشار و جایی که هوای از پنجره وارد می شود پرفشار است که هوای پرفشار جایگزین هوای گرم و کم فشار می شود و هوای کم فشار را به سمت بالا هُل می دهد این گردش برای گرم شدن یک محیط کوچک مثل اتاق را Convection می نامند.
جابجایی توده ها هم به همین منوال است، توده های سرد همیشه توده های پر فشار هستند که همیشه توده های گرم که کم فشار هستند را هُل می دهند و جایشان را می گیرند حال در مرز دو توده اختلاف پیش می آید که اسم آن جبهه است.
بادهای عمومی در نیمکره شمالی از غرب به شرق می وزد.
بادهای عمومی در نیمکره جنوبی از شرق به غرب می وزد.
علت جهت وزش باد در نیمکره ی شمالی و جنوبی بخاطر وجود نیروی کِریُولیس، جاذبه زمین و عوامل دیگر که جو را نزدیک زمین قرار داده که دائماً حفظش می کند و جریانات دیگر که باعث می شود باد ها دارای سمت و جهت باشند هم در نیمکره شمالی و هم در نیمکره جنوبی.
در نظر داشته باشید باد عمومی (General ) حاصل جبهه ها و حرکت توده ها است همیشه از سمت غرب به شرق نیمکره شمالی که ایران قرار دارد و ما در آن زندگی می کنیم اتفاق می افتد.
شکل کلی باد ها از سمت غرب به سمت شرق می وزد ولی تحت شرایطی در کشور ما بخاطر کوه ها و موانعی که در سر راه آن قرار دارد ممکن است شمال سو یا جنوب سو شود البته نه به صورت General
حرکت باد ها در سطح زمین با حرکت بادها در ارتفاع به خاطر وجود اصطکاک و موانعی که با آن برخورد میکند کاملاً متفاوت است، ورود سیستم ها و جبهه ها هم می تواند در سطح زمین باشد و هم در ارتفاع .
باد های Local را کم و بیش کسانی که در هر منطقه ای زندگی می کنند می شناسند.
چوپان ها و کشاورزان و یا ماهیگیران خیلی خوب اتفاقات را با استفاده از نشانه ها تشخیص می دهند و در واقع می توان گفت که شناخت کلی از آسمان و هواشناسی منطقه دارند.
گاهی خلبان ممکن است شاهد باد های محلی (Local ) باشد که تحت شرایط Local اتفاقات غیرمنتظره ای بهمراه داشته باشد و گاهی هم ممکن است اتفاق نیوفتد همان جریان های عمومی جو رُخ دهد که حالت کلی جو حرکت از سمت غرب به سمت شرق است.
در شمال و جنوب ایران به خاطر وجود دریای کاسپین و خلیج فارس، شاهد بادهای محلی Sea breeze و Land breeze هستیم.
Sea breeze در طول روز باد از سمت دریا به خشکی می وزد وLand breeze در هنگام غروب جهت باد عوض می شود و از سمت خشکی به دریا می وزد.
Anabatic wind بادی است که در طول روز از دشت به کوه می وزد مثل سایت شهید عسگری یا سایت شهران (شهید ناظری) و Katabatic wind بادی ایست که هنگام از دشت به کوه می وزد .