قوانین پرواز در دیواره
قوانین پرواز در دیواره بسیار حائز اهمیت است . قوانین پرواز در دیواره شامل چهار قانون اصلی و مهم است . که خلبانان در هنگام پرواز دیواره ملزم به رعایت این قوانین مهم میباشند .
قوانین پرواز در دیواره بسیار حائز اهمیت است . قوانین پرواز در دیواره شامل چهار قانون اصلی و مهم است . که خلبانان در هنگام پرواز دیواره ملزم به رعایت این قوانین مهم میباشند .
یا به عبارت دیگر Axis خطی است فرضی که حرکت حول آن انجام می شود .
Longitudinal Axis محور طولی وسیله پروازی است و به فرض اگر میله ای از طول وسیله پروازی عبور دهید ، بال یک سمت بالا و بال سمت دیگر پایین می آید که در اصطلاح هوانوردی حرکت حول این محور ROLL (رول ) نامیده می شود .
Lateral Axis محور عرضی وسیله پروازی است و به فرض اگر میله ای از عرض وسیله پروازی عبور دهید ، دماغه یا Leading Edge ( لبه حمله ) بالا و پایین می شود که در اصطلاح هوانوردی حرکت حول این محور PITCH (پیچ) نامیده می شود .
Vertical Axis / Normal Axis محور عمودی وسیله پروازی است و به فرض اگر میله ای به صورت عمودی از وسیله پروازی عبور دهید ، بال یک سمت جلو و بال سمت دیگر عقب می رود که در اصطلاح هوانوردی حرکت حول این محور YAW (یو) نامیده می شود .
رسم Axis بر روی هواپیما
رسم Axis بر روی ایرفویل
رسم Axis در پرواز پاراگلایدر
CG به معنای مرکز ثقل است و در پاراگلایدر چند سانتیمتر بالاتر از سر خلبان قرار دارد
مرکز ثقل(CG ) و مرکز فشار (CP) در یک راستا هستند .
C.P در یک سوم جلوی بال یا همان Leading Edge ( لبه حمله ) قرار دارد و گشتاور نیروها در این نقطه صفر است
عاملی که باعث پیشروی بال می شود و دقیقاً در نقطه (C.P ) قرار دارد به نام Pitch Momentom معروف است که بسیار نا محسوس می باشد .
اهمیت این موضوع به حدی است که در نهایت باعث سوانح پروازی می شود ، استاد خلبان مهدی کوهی با توجه به روانشناسی که روی شاگرد انجام می دهند به محض تشخیص مراحل ابتدایی ورود شاگرد به سندورم های خطرناک، شخص خاطی را از باشگاه اخراج میکند تا بقیه تیم مسموم نشود .
در لحظه Critical Time استال رخ می دهد .
وقتی بال بالای سر خلبان قرار می گیرد لزوماً بال هنوز پرنده شده است که بخواهد وزن خلبان را تحمل کند و به Min Air Speed رسیده باشد .
بنابراین Ground Effect در هنگام برخواست وسیله پروازی یک اثر کمک کننده و در هنگام نشستن وسیله پروازی یک اثر مزاحم به حساب می آید .
گاهاً برای شما به عنوان یک خلبان پاراگلایدر پیش آمده است که در محل تیکاف به مدت یک یا دو ثانیه از زمین جدا شدید اما دوباره به سمت پایین آمده اید و مجبور به دویدن دوباره شده باشید و یا در هنگام لندینگ برک ها را کامل کشیده اید اما مسافتی را مماس با زمین طی میکنید و در نهایت فرود می آیید در واقع همان Ground Effect است .
در اثر نزدیک شدن یک وسیله پروازی ( Airfoil ) به سطح زمین Vortex هایی که در Wing Tip ها به سطح زمین برخورد کرده بخش اعظم Vortex ها شکسته می شود و از بین می رود در نتیجه بخاطر کاهش Total Drag باعث افزایش Air Speed خواهید بود .
نکته : خلبان پاراگلایدر باید هنگام فرود آمدن در باد پشت برک ها کاملاً بالا باشد و در حالت Trim Speed پرواز کند تا در لحظه آخر یهو برک ها را بگیرد .
خلبان پاراگلایدر در ارتفاع 2 یا 3 متری یکم برک می گیرد تا چک کند پاراگلایدر چقدر ارتفاع کم می کند و نرخ نزول را بسنجد سپس برک را پس میدهد .
سپس خلبان در ارتفاع 90سانتیمتری برک ها را میگیرد تا موازی با زمین پرواز کند و در نهایت کامل لند می کند .
جبهه هوا که همان Air Front است .
خصوصیات مشترک از جبهه هوا گرم و جبهه هوا سرد را دارد .
ابرها در واقع بخار آب مرعی هستند .
توده هوا یا همان Air Mass در واقع با این صورت تعریف می شود
حجم بسیار بزرگی از هوا که دارای خصوصیات فیزیک یکسانی باشد از جمله فشار ، رطوبت و دما را توده هوا گویند
وسعت آن می تواند تا 1000 کیلومتر باشد .
کسب خصوصیات زمین زیر خود ( جایی که تشکیل شده قطبی باشد یا استوایی )
خصوصیاتی مانند دما (سرما ) ، رطوبت ، فشار زیاد (دانسیته )
نیروی کوریولیس باعث انحراف توده هوا و آب ها می شود و در سرعتشان تاثیری ندارد .
نیروی کوریولیس نیرویی است استنتاجی ، که باعث راستگردی توده هوا در نیمکره شمالی و چپگردی توده هوا در نیمکره جنوبی می گردد.
یعنی حرکت توده هوا در نیمکره شمالی از غرب به سمت شرق است
حرکت توده هوا در نیمکره جنوبی از شرق به سمت غرب است
و در استوا حرکت توده هوا برابر سرعت خطی زمین است .
نیروی کریولیس باعث می شود خروجی آب داخل سینک در نیمکره شمالی راستگرد ، در استوا بدون چرخش و در نیمکره جنوبی چپگرد باشد .
در واقع Gust (گاست ) بادی است ناگهانی با اختلاف سرعت بیش از 8 کیلومتر بر ساعت .
در Full Stall سرعت بال رفته رفته همراه با برک گرفتن خلبان کم می شود و سرعت بال و خلبان همزمان کم می شود
Dynamic Stall در حالتی رخ می دهد که خلبان برک ها را به طور ناگهانی میکشد وسپس رها می کند
در این حالت سرعت کانوپی زودتر از سرعت خلبان بدلیل اینرسی حرکتی رو به جلو که از قبل داشته کاهش میابد و بال به سمت عقب پرت می شود .
در Deep Stall شکل کانوپی بهم نمی خورد و بال به صورت کامل بالای سر خلبان قرار دارد و به صورت عمودی به طرف پایین می آید
B-Line Stall با کشیدن رایزرهای B به طور همزمان در هر دو طرف به سمت پایین اتفاق می افتد.
اولین نوع Stall وقتی خلبان به آرامی و به صورت همزمان برک ها را می کشد رخ می دهد نقطه جدایی ( Separation Point ) به لبه حمله( Leading Edge) نزدیک می شود
سینگل یعنی پرواز پاراموتور به صورت تک نفره انجام میشود .
پرواز سینگل پاراموتور برای دوستداران پرواز یکی از روش های پا نهادن در آسمان است .
برای آموزش سینگل پاراموتور باید ابتدا آموزش های ابتدایی تا پیشرفته پاراگلایدر زیر نظر استاد مهدی کوهی گذرانده شود تا مهارت کنترل بال پاراگلایدر و رفتار مناسب با پاراگلایدر در شخص پیدا شود .
سپس خلبان حرفه ای آماده یادگیری سینگل پاراموتور می شود .
خلبان جهت آموزش دوره اول پارموتور و شروع پروازهای سینگل می بایست تمرینات خود را از روی زمین با نظارت شخص استاد مهدی کوهی شروع کند
پس از تمرینات زمینی و آمادگی لازم جهت پرواز به همراه استاد مهدی کوهی پروازدو نفره (تندم ) پاراموتور را نجام می دهد .
و برای دریافت گواهینامه پرواز سینگل پاراموتور باید در 6 ساعت کلاس تعوری که توسط استاد مهدی کوهی تدریس می شود که اطلاعات جامع تر وکاملتری در اختیار خلبان دوره سینگل قرار میگیرد حضور به عمل رساندتا علم خلبانی پاراموتور خویش را نیز افزایش دهد .
خلبان دوره سینگل پاراموتور باید اطلاعات اولیه راجع به موتور پاراموتور و بال پاراگلایدر پاراموتور داشته باشد
مدل فوت لانچ شامل یک قاب با هارنس ، مخزن سوخت ، موتور و پروانه است .
اصطلاح پاراموتور اولین بار توسط فردی انگلیسی به نام مایک بیرن در سال 1980 استفاده شد و در سال 1986 وقتی لاموئت شروع به تکامل قدرت در بال های جدید پاراگلایدر نمود که باعث شد در فرانسه محبوب شود .
سوخت پاور پلنت ها ترکیبی از روغن و بنزین است .
مدل برقی هم موجود است اما مدت زمان پرواز منوط به ظرفیت برق باتری است.
پاراموتورهایی با موتور دوقلو هم وجود دارند ، اما نادر هستند .
پاراموتور همان پاراگلایدر تقویت شده است که برای پرواز به موتور نیاز دارد .
(Certificate Of Airworthiness (C Of A یعنی سلامت هوایی وسیله پروازی:
Certificate Of Airworthiness کارخانه هایی که بال و لوازم پروازی تولید می کنند را موظف کرده است خصوصیات کامل بال ، رفتار بال ، تکنولوژی جدید بال و متریالی که استفاده شده در تولید بال پاراگلایدر را باید در سایت خود بگذارد.
طبیعتاً مراجعه به سایت کارخانه تولید کننده بال بهترین اطلاعات را در اختیار خلبان می گذارد، به صورت نرمال بال کلاس یک هر400 کاراخانساعت پرواز یا هر دوسال یکبار باید بازبینی لاین (Line ) که شامل (Trim ) تریم کردن است و پارچه بال و همچنین بازبینی (Riser) ) رایزر ها قرار گیرد، که این کار باید توسط شرکت سازنده با لیزر و نرم افزار های خاص انجام شود
☆ البته در بال کلاس یک اگر کشش لاین ها به مرور زمان به یک سانتیمتر یا حتی نزدیک به دو سانتیمتربرسد اهمیتی ندارد و مشکلی پیش نمی آورد ولی هر چقدر لول بال بالا می رود قطعاً حساسیت بیشتر می شود تا جایی که میلی متری سنجیده می شود.
سالیان گذشته شرکت های استاندارد به نام های
کارهای مربوط به Certificate Of Airworthiness وسایل پروازی و بال را انجام می دادند.
☆ امروزه شرکت DHV به شرکت LTF تبدیل شده است
☆ درگذشته DHV تعداد 14 تست روی بال و AFNOR تعداد 16یا17 تست روی بال انجام می دادند
☆ شرکت SHU در کشور سوئیس، AFNOR و ACPUL و AEROTEST در کشور فرانسه قرار داشتند که این شرکت ها تجمیع شدن و شرکت استاندارد (EN ) تاسیس شد.
در صنعت هوانوردی حرفه پاراگلایدر در قسمت Air Sport قرار دارد پس یک خلبان باید در جریان اتفاقاتی که در این صنعت رُخ می دهد باشد.
زمانیکه شرکتی بالی تولید می کند به عنوان نمونه اولیه وقتی به مرحله ی نهایی رسید تست های اولیه را خود کارخانه انجام می دهد و برای گرفتن Certificate Of Airworthiness بال را ارائه میدهد به یک مرکز استاندارد که این مرکز استاندارد در حال حاضر به اسم شرکت (EN) فعالیت می کند. شرکت (EN ) تمام بال های پاراگلایدری که سازنده ها به آن ارائه می دهند، البته شرکت ها بالی را که ارائه می دهند باید اطلاعاتی راجع به اینکه بال مورد نظر دارای چه (Performance) کارایی است و نامزد چه لول مهارتی می باشد، را مطرح کنند
در نتیجه استاندارد (EN ) پاراگلایدرها را با
معرفی می کند.
Bi place منظور بال های تندم یا دو نفره است
بال هایی مثل بال های آکروباسی و Free stile یا گواهینامه Certificate Of Airworthiness را دریافت می کنند و یا در لول Un certify قرار می گیرند
بال های Un Certify تکلیف شان مشخص است و فقط یک G Load آنها تست می شود، منظور چه مقدار( G) فشار جی را می تواند تحمل کند و بعد در مرحله تولید قرار می گیرد همانطور که می دانید متقاضیان این نوع بال خاص هستند و متقاضیان خاص می دانند که چه چیزی خریده اند و یا به آن لول مهارتی رسیده اند.
☆DHV یا LTF بال هایش را با
☆ رفتار بال در انواع بهم ریختگی ها در شرایط استاندارد می سنجند و زمان ریکاوری بال بدون دخالت خلبان را بررسی می کند
☆امروزه شرکت های استاندارد مثل EN و LTF بدلیل تجاربی که به دست آورده اند سختگیرتر شده و دقت را بالا برده اند و 24 تست روی بال انجام می شود از زمان تیکاف رفتار بال را چک می کنند تا زمانی که بال وارد پرواز شود ، میزان برک تا چه دامنه ای کار می کند، و در طی پرواز بهم ریختگی هایی مثل Asymmetric ها که خلبان انجام می دهد و بدون دخالت می نشیند تا خود بال ریکاوری انجام دهد ( اگر بال پاراگلایدر 5٪ ریخت چقدر می چرخد تا باز شود، اگر کمتر از90 درجه باشد یعنی بین 80 تا 90 درجه باشد در لول کلاس A یا B باقی می ماند)
☆ در تمام این مراحل شرکت استادارد EN یا LTF با دستگاههای مجهز از زمین و آسمان فیلمبرداری می کنند
☆ میزان کشش لاین ( Line ) ها در این 24 تست نیست، در قسمتی مجزاست بالی را پشت کامیون میبندند و به لاین ها یک دیاگرام وصل می کنند سپس بال را درکشش قرار می دهند جایی که گسسته شود یا بترکد میزان فشاری را که تحمل کرده مورد بررسی قرار می گیرد، معمولاً لاین بالای 6 الی ( 8G ) را در یک بال نرمال و استاندارد تحمل می کند چون درمانور اسپیرال دایو بال و لاین ها 6G تا 8G راتحمل می کنند.
اگر در بهم ریختگی ها دخالت خلبان نیاز نباشد و زمان ریکاوری زیر 3 ثانیه باشد در اصطلاح بال بخشنده باشد بال را EN = A می نامند.
☆ اگربال بخشنده باشد ولی میزان بخشندگی آن کمتر باشد یعنی زمان ریکاوری بدون دخالت خلبان بین 3 تا 5 ثانیه باشد بال را EN = B می گویند
☆ اگر بال بخشنده نباشد و به عملکرد مناسب خلبان نیاز باشد، بسته به میزان عملکرد خلبان به گروه EN = C یا EN = D ملحق می شود.