نوشته‌ها

PTU

Traffic Pattern

در زبان فارسی   Traffic Pattern  به معنی الگوی رفت و آمد است.

ترافیک پترن اساساً به خاطر جلوگیری از حوادث احتمالی

و سردرگمی دیگر خلبانان در مرحله فاینال پایه گذاری شده است .

استفاده از یکی ازچهار ترافیک پترن ها در مرحله Approach Landing  برای خلبانان توصیه می شود.

انواع Traffic Pattern :

  1. (Traffic Pattern U  (PTU
  2. (Traffic Pattern S  (PTS
  3. (Traffic Pattern 8  (PT8
  4. (Traffic Pattern L  ( PTL

خلبان جهت باد را در هنگام رسیدن به منطقه لند با توجه

به اعلائم و عوارض زمینی مانند باد نما ،

گرد و خاک حاصل از

حرکت خودرو ها ،

دود کارخانجات ،

دود حاصل از آتش ،

برگ درختان و نهر آب تشخیص می دهد .

خلبان پس از تشخیص جهت باد در منطقه Approach Landing آماده می شود

لندینگ را انجام دهد ، اصطلاحاً از محدود mit field  (محدود لندینگ ) به ترافیک منطقه وارد می شود .

1.(Traffic Pattern U  (PTU

خلبان پاراگلایدر ازmit field  وارد می شود

و تا انتهای محل لند را می بیند که مرحله Down Wind Leg  را طی می کند

در واقع پشت به منطقه لندینگ است بعد وارد Base Leg  می شود

که پاراگلایدر پهلو به باد قرار دارد و در نهایت وارد مرحله Final Leg  می شود .

و این ترافیک پترن  اصطلاحاً به Traffic Pattern U  معروف است.

نکته : PTU  در بعضی کتاب ها از جمله کتاب The Art Of Paragliding  ممکن است به شکل DBF  نیز مشاهده کنید مخفف (Down Wind , Base , Final  ) است.

در نتیجه در ترافیک پترن  U  عموماً برنامه ریزی ارتفاع بسیار دقیق و منظم است

در واقع انتخاب PTU   به ارتفاع مناسب بستگی دارد .

Leg  : یک اصلاح پروازی است که در واقع از یک نقطه تا نقطه  دیگر را Leg می نامند .

 

PTU

الگوی رفت و آمد

 

2. (Traffic Pattern S  ( PTS 

زمانی که خلبان از mit field  به ترافیک منطقه وارد می شود

و  ترافیک پترن  U یا ترافیک پترن 8 استفاده می کند در مرحله Final  متوجه می شود

که مقداری ارتفاع باقی مانده که باید هدر دهد از (Traffic Pattern S  (PTS  استفاده می کند .

در ترافیک پترن  S  پاراگلایدر کم کم به سمت جلو حرکت می کند

تا در باند فرود ، فرود بیاید نه خارج از آن .

Pattern Traffic S

3. (Traffic Pattern 8  (PT8

زمانی که پاراگلایدر وارد Base Leg   می شود

و ارتفاع خیلی زیاد باشد

خلبان  , پاراگلایدر را 45 درجه پشت خط Base  می برد و شروع به (8) eight  زدن می کند

پس خلبان  در Base Leg  شروع به گردش های 270 درجه می کند (45 درجه پشت خط Base Leg   بعد 180 درجه به سمت جلو و 45 درجه جلو خط  Base Leg )

گردش های 270 درجه ای یعنی خلبان به هیچ عنوان نباید به سمت جلو یا عقب حرکت کند .

گردش های 270 درجهت خط از آن هنوز مقداری ارتفاع دارد

که باید حدر دهد پشت به باند نمی شود و دائم لند را می بیند و در تمام مراحل بقل به باند حرکت می کند .

دلیل اینکه خلبان در مرحله Base Leg نباید گردش های 360 درجه بزند این است که

ممکن است باد منطقه زیاد شود و در هنگام  پشت به باد از باند فرود فاصله بگیرد به محل لند نرسد .

 

PT8

Traffic Pattern 8در پرواز

 

در نتیجه Base Leg  بسته به بادی که در منطقه می وزد

جلو و یا عقب میرود به همین خاطر ( PT8 ) را در مرحله Base Leg  اجرا می کنند .

 

4. (Traffic Pattern L  (PTL

گاهی  بنا به شرایط  جوی ممکن است وقتی  خلبان به Approach Landing  رسید

با ارتفاع  بسیار کمی مواجه شود پس به Down Wind Leg  نمی رسد که بخواهد مرحله ترافیک پترن  را آغاز کند

پس در این نوع از الگوی ترافیکی Down Wind  حذف می شود

و خلبان بلافاصله وارد Base Leg   و از Base Leg وارد Final Leg  می شود

PTL

Traffic Pattern L در پرواز

 

نکته : در ترایک پترن طول باند ارجهیت دارد به جهت باد

نکته : در پاراگلایدر خلبان باید همیشه یک محل لند دیگر برای لند اضطراری در نظر داشته باشد

Long Final  برای زمانی است

که نه Down Wind Leg  و نه Base Leg باشد و مستقیم خلبان به سمت Final Leg حرکت کند .

 

tel:09121051004

جهت مشاهده فیلم و عکس های پروازی ما را در اینستاگرام persianpara@ دنبال کنید….

 

wind gradient

Wind Gradient

Wind Gradient  در لغت به معنی تدرج باد است.

تعریف Wind Gradient  به اختلاف سرعت و جهت باد نسبت به ارتفاع از سطح زمین گفته می شود

ویند گرادینت

WIND GRADIENT

به خاطر اختلاف سرعت و جهت باد در لایه های مختلف هوا Wind Gradient ایجاد می شود.
Wind Gradient در لایه های مختلف وجود دارد اما معمولاً نزدیک زمین راجه بهش بحث می کنند و محاسبه انجام می شود، صرفاً به دلیل اینکه هر چقدر خلبان پاراگلایدر به سطح زمین نزدیک تر می شود بخاطر وجود موانع و اصطکلک شاهد کاهش سرعت باد خواهد بود، بهتر است باTrim Speed پرواز کند. در لایه های مختلف در ارتفاعات به هر دلیلی پاراگلایدر از پرواز خارج شود، شیرجه کند یا عقب بماند فرصت ریکاوری توسط خود پاراگلایدر و خلبان وجود دارد. اما Wind Gradient در مرحله لندینگ (Final) است که خطرناک می شود.
☆ از نظر حسی وقتی خلبان نزدیک زمین می شود در باد مثلاً 5 کیلومتر راحتتر از باد صفر کیلومتر لند می کند
اگرخلبان Final را با باد 10 کیلومتر بسته باشد یهو باد صفر شود ، در این حالت چه اتفاقی می افتد ؟ این Gust که یهو اتفاق می افتد ، باعث می شود بال پاراگلایدر به سمت جلو شیرجه کند یا عقب بماند و خلبان زمانی می تواند ریکاوری درست انجام دهد که برک ها کاملاً بالا باشد به همین دلیل است که گفته می شود در Wind Gradient خلبان باید با Trim Speed پرواز کند.
Wind Gradient  را در سایت شهران بارها خلبانان با آن روبرو شده اند، مخصوصاً زمانیکه در زمین لند باد غرب کامل شود، لند خلبانان سختتر می شود چون هوا به داخل دره می رود و دیواره ای از هوا بوجود می آید که باعث می شود خلبان با sink زیاد روبرو شود که یا در فضای خارج از لند فرود می آید یا بال شیرجه می کند که جلوی بال را هم که بخواهد بگیرد، موفق نخواهد بود در نتیجه محکم با زمین برخورد می کند ، این اتفاق بخاطر وجود Wind Gradient یعنی تدرج باد و کاهش سرعت وقتی که به سطح زمین میرسد رُخ میدهد، در این مواقع است که خلبان باید از برک ها استفاده کند اگر دچار حرکات سینوسی و پاندولی بال شد بتواند بال را کنترل کند نزدیک زمین بهتر است خلبان برکها را بالا نگه دارد و اجازه دهد وسیله سرعت بگیرد یا Trim Speed پرواز کند .
شاید برای شما سوال پیش آید که چرا Wind Gradient آموزش می بینید؟
جواب خیلی ساده است برای اینکه خلبان را از خطر دور کند.
اگر خلبان علم کافی راجع به Wind Gradient داشته باشد در نزدیک زمین سعی می کند با حداکثر سرعت وسیله پروازی یعنی Trim Speed پرواز میکند که بتواند سریعتر از روی موانع رد شود، وسیله پروازی نیز Lift بیشتری خواهد داشت در نتیجه راحتتر و بهتر می تواند ریکاوری انجام دهد ( در صورت نیاز).
☆ وسیله پرواز شما یعنی پاراگلایدر طوری طراحی و ساخته شده است که به آن Equilibrium گویند یعنی انواع بهم ریختگی ها اگر برایش رُخ دهد تمایل دارد به حالت اولیه خودش برگردد بدون دخالت خلبان، مخصوصاً بال کلاس یک، اما داستان در بال کلاس های بالاتر مثل کامپ و خلبانان ادونس فرق میکند چون خلبان در سطوح بالاتر علم مقابله با Wind Gradient و مهارت کنترل وسیله را دارد اما خلبان مبتدی این مهارت را ندارد و باید کنترل شود.


بیشترین آسیب در پرواز کسی می بیند که تازه پرواز می کند و در اصطلاح خلبان مبتدی است کسی که عکس العمل درستی ندارد و مربی از طریق بیسیم او راهنمایی می کند که در مرحله Final برک ها را بالا نگه دارد، ولی بعد از گذراندن دوره های تئوری علم مواجه شدن با Wind Gradient را می آموزد .
☆ خلبانان حرفه ای تندم و آکروباسی در نزدیک زمین در مرحله Final از Slow Flight یا Flap Thailand استفاده می کنند که کنترل آن سختتر است ، خلبانان شرق آسیا، استاد Flap Thailand هستند و در جایی که Wind Gradient حداقل حداقل حداقل است تمرین می کنند.